WZW typu A i B

WZW typu A - jest to potoczna nazwa „żółtaczki pokarmowej”. Jak nazwa wskazuje, najczęstszym sposobem zakażenia jest picie skażonej wody, zanieczyszczonego pożywienia albo jedzenie brudnymi rękami. Zapada na nią jedna na 300 osób przebywających w tropikach. Charakterystyczne objawy:

Choroba zwykle mija po kilkunastu lub kilkudziesięciu dniach, a czasem dopiero po kilku miesiącach.

WZW typu B – wirus „żółtaczki wszczepiennej” jest od 50 do 100 razy bardziej zaraźliwy od wirusa HIV. Ryzyko zakażenia pojawia się przy okazji wizyty w gabinecie kosmetycznym, stomatologicznym, studiu tatuażu, zabiegów w szpitalach – wszędzie tam, gdzie może być używany źle wysterylizowany sprzęt (wirus jest odporny na wysoką temperaturę). Można się także zarazić podczas przypadkowego kontaktu seksualnego. Następstwem WZW typu B może być ciężka niewydolność wątroby, w tym marskość. Szczepienie daje pełną odporność.